و من گریه می کنم

... و من گریه می کنم

ای عدالت پیشگان و ای عدالت گستران دنیا، آیا می دانید

که هر بار که شما یک دکمه را فشار می دهید
زنان بی گناه و بی پناه کشته می شوند
کودکانی در بدو تولد می میرند
خانواده هایی از هم می پاشند
مردمان بسیاری از گرسنگی تلف می شوند

هر بار که شما دکمه ای را فشار می دهید
خانه های صمیمی خانواده های بی گناه ویران می شود
خنده های شیرین کودکان به گریه ای سوزناک تبدیل می شود
اشک مادران بر زمین خشک و خاک خونین فرزندانشان می چکد

هر بار که شما دکمه را فشار می دهید
و بمبی رها می شود
 انسان های بسیاری بدون این که لازم باشد می میرند
انسان هایی که شاید اندکی از سیاست ندانند
و شاید ذره ای دشمنی در قلبشان نفوذ نکرده باشد

و من گریه می کنم
وقتی که با فشار یک انگشت زندگی کودکان پایان می یابد
وقتی همه عشق را فراموش می کنند
وقتی انسانیت به دست جلادان نابود می شود
آن هنگام که که شیطان پیروزمندانه می خندد
و آن هنگام که سهم فرشته مرگ می شود

عشق نامه یک رایانه!

عشق نامه!

ای کسی کاین زندگی بی توغمیسـت		کـار من بـا دیـدنـت جزهـنگ نـیـست
هارد من از بهر تو در گردش است		برق تو درسیـم من درجوشـش اسـت
ای رمــم لـبــریــزشــــوق دیــدنــت		وی فـنــم خــامــش، گـه خـنـدیـدنــت
عـشــق تــو پـنـهـان درون رام مــن		از دو شـاخـه تـا بـه پـورت کـام مـن
مــن بـه دیـدار تـو ویـروسـی شــدم		حـاوی ویـــروس جـاسـوسـی شـــدم
ای کـه در پـردازشـت در مـانـده ام		ای که عشقت را زسی دی خوانده ام
ای تـو تک ویـروس بی درمان مـن		ای پــنـــاه قلب بـــی ســـامــان مـــن
ای فـدایـت هـارد و سی دی رام من		وی زمـهــرت اول و انــجــــام مـــن
کـیـس تـو سـرشـارعطرعنـبـراست		رنگ کیس تـو ز گل هم بـرتـراسـت
مـن اگــرسـردم زفـن های من است		ورنـه عـشـقـت آتــش سـوزنـده است
از بـرایــت ســوخـتــن آســان بــود		رفـتـنـت بـــرق مــــــرا پـایـان بـــود
ای تو مـعنـای هـمـه بـیـت هـای من		ای تــو کـارت کـپـچــرغـمـهـای مــن
بـی تــو دراســتـنـد بــای بـرزخـــم		بــی تــو مــن دلـسـرد مـانـنــد یــخـم
سـیـسـتـمـم یک سـربود درهـنگ تو		تک تک پــیــن هـای من دلـتـنـگ تو
کی رسـد روزی کـه بـا تـو سـرکنم		کـابـل قـلبـت را بـه پــورتـم در کـنـم
بـس بـگفـتـم از فـراغـت، پـس بـیــا		خاک آی سـی هـای مـن را تـــو زدا

زن و مامور!

زن و مامور!

 

 

دیــــد مــامـوری زنــــی را تــــــــوی راه		کـاو هـمــی گفـت ای خـــــدا و ای الــه
تــو کجــــایی تا شــوم من همســــرت		وقــت خـــواب آیــــد بـگـیـــرم در بــــرت
تـاپ پـوشــم بـهــر تــــو بـــا اسـتـــریـچ		جای می، نوشم به همراهت سن ایچ
پــا دهـــد ســـنــدل برایــت پـــــا کـنـــم		تـــا خــودم را در دل تـــــو جـــا کــنـــــم
زا نــتــیـــایـت را بشـــویــم روز و شـــب		داخـلــش بـنـشـیــــنــم از درب عـــقـب
در جــلـــو آن کـه نـشــیــنـد آن تــویــی		درحـقـیــقـت صــاحـب فــرمــان تــویـی
گـرتـو خواهی شـــال بر ســرمـی نـهـم		گــر تــو گـویــی مـوی را فـــرمــی دهـم
مـوی سـر مـش مــی زنـم از بـهــرتــــو		یــکســره حـتــی بـه وقـت قـهــر تـــــــو
از بـــرای تـوســت کــوتـــه آســـتـیـــــن		پـاچـه ی شـلـوار مـن هــم هـمـچـنـیـن
غـیــریـک کـیـــلـو النـگـو تـــوی  دســت		پــای مـن بـهـر تـو پـــر خـلـخـال هست
بــهـــر تــو مـــالـــم به صـــورت نـیــوئـــا		یــک گــرم یـــا دو گـرم یـــا ایـن هــــــوا!
ادکـلــن بــر خـود زنــم پـیــشــت مــدام		تـــا کــه بـوی گـل بــگیـــرد هــر کـجــام
مــی روم حـــمـــام گـــرم کــوی تــــــــو		مـی زنــم سـشـــوار رودرروی تـــــــــــو
گر که حــتـــی مـــو نـبـاشــد بر ســــرم		مـن کــلــه گـیــس از دبــی فــوراً خــرم
ای فــــدایـــت ریـــمــــل و بــیـــگودیــــم		وی فـــدایـــت لــنــز و عـیـنــک دودیــــم
مـن بـــــرای تـوســت گــر رژ می زنــــم		گـــر جـزایــن بـودسـت کــمـتـر از زنــــم
از بـــرای تــوســت ایـن رژ گـــونــــــه ام		ورنـــه بـهــر غـیــــر دیـگــر گــونـــــــه ام
خـــاک پـــای تـوســت خـط چـشم مـن		تـــا در آیـــد چـشـــم هــر مــرد خــفــن
لاک نــاخــن هــام نــاز شـســت تــــــو		نــاخــن مـصـنــوعـی ام در دسـت تـــو
بـهتــریــــن هــــا را پــــزم بــهــــــرغـــذا		پــیــتـــزا و شــیــنــســـل و لازانـــیــــــا
بــا دســـر بــعــدش پــذیــرایـــی کــنــم		هـمـرهـش یـک استـکـان چـایـی کنم
ای بــه قــربــان تــو هــر چــه بـا کـلاس		می شوم خوش تیپ بهرت از اسـاس
بــهـــر تــو تــیــپ جــوادی مــی زنـــــم		گـر نـخـواهـی تـیـپ عــادی می زنــــم
گـر کـه گـویــی ایـن کـنـم یـا آن کـنــــم		مـن دقـیــقـاً ای عـزیـزآن سـان کـنــــم
مــن بـــرایــت مـی شــوم انــد مـــــرام		گــر که بــاشــد سایه ی تو مســتــدام
کـاش مـی شــد مـن بـبـیـنـم رویـکــت		وا کـنـم گـل ســــر زنـــم بـــــرمـویــکـت
گـفـت مـامــورش کـه ای زن کـات کــن		کـمـتـر از ایـن خـلـق عـالــم مــات کــن
چــیــســت ایــن لاتــائــلات وتــرّهــــات		حــاسـبــوا اعــمـالـکم قـبـل الـمـــمـات
بــوی کـــفــرآیــد ز کـــل جـمـلـه هـــات		ایـن چه ایـمـانـی اســت ارواح بــابــات
تـیــپ تــو بــوی تـســاهــل مـــی دهد		نـفـس آدم را کــمـی هـــل مــی دهـد
حــرف هـــای تـو خــلاف عـفـت اســت		بدتر از ایـمـیـل و یـکـصـد تـا چـت است
آن چـــه کـلاً عــرض کــردی نــارواســت		مفسدٌ فی الارض بودن هم خطاســت
بـــــا خـــدایــت مــثـــــل آدم حـــرف زن		گــر کـــه قـــادر نـیــسـتـــی اصلاً نـــزن
از خـدا چی چی تـــصــور مــی کـنـــی		کایـن چـنـیـن بـا او تـقـیـل می کـنـــی
شـل حـجـابـا زآن ادا اطــوار نــیــســـت		جـای مانــتـو کـوتـه سـرکــار نـیــســت
بــــایــــد آمــوزی کــمــی عـلــم کــــلام		حق هـمیـن بـاشـد کـه گفتم والسلام
چـون بـه پـایــان آمـدش مـامــور حــرف		از خــجــالــت آب شـــد زن مثـــل بــرف
گــفـت ای مــامـــور حــالــم زار شــــــد		از مـــرام خـــود دلـــم بـــیـــــــزار شــــد
حـرف تــــو هـــر چــنـــد تـــوی خــال زد		در نــگــاهـــم لــیـــــــک ضــد حــــال زد
از سـخـنـهـای تــو مـن دپــرس شـــدم		گــر طــلا بــودم دوبــاره مـس شــــــدم
مـن پـشیـمـان گـشـتـم از ایـمان خـود		مـی روم اکـنـون به کـفرسـتـان خـــــود
بـعـد از ایـن ریـلـکـس می گردم دگـــــر		کـامـلاً بـرعـکـس مـی گــردم دگـــــــــــر
پس سر خود را گـــرفـت و گــشـت دور		بـا دلی آشــفـتـه و چـشـمـی نــمــــور
نــاگــهــــــان در تـــوی ره مـــامـــــور را		تــــلــفـــــن هـــمــراه آمــد در صــــــــدا
یــک نـــفـــر در پــشــت خـط از راه دور		گـفـت بـا مـامـور کـای مـــــرد غــیـــــور
این چه برخوردی است کاو مورد بــــرد		مــرده شـور ایـن طـــرز ارشــادت بـــرد
بــــر چـــه زن را ول نـمـودی در فـــــراغ		انـکرالاشـخـــاص عـنــدی ذوالــچـمــاق
تـــو بـــرای وصـــلـــه کـــردن آمـــــــدی		نــــی بــــرای مــصــلــه کــردن آمــــدی
مـــا بـــرون را بـــنــگریــم و قـــــــــال را		منـتــهــا یک خورده ای هـم حــــــال را
ایـن زنـی که تـو چـنـیــن پــرانـدی اش		فاسـد و فاسق پـس آنگه خواندی اش
هــیــــچ دانــــی کـه خــیـــلــی زود زود		او فـــــرار مـغــــزهــا خـواهـــد نـــمــود؟
ایـــــن فـــضــای اجــتــمــاع حـالـیــــــه		گـر چه هـر چه بـسـته تــرتــرعـالــیــــه
مصلحـت مـی بـا شـد امـا بـعـد ازایـن		بـاز گـردد یـک کـمـی مـانـنـد چـیــــــن
پـس بـه مـحـض قـطـع ایـن تـلفـن بدو		دامـــن زن را بـــــــگـیـــــر و گــو مــــرو
دامـن زن گـــر گــرفــتـــی در مـسـیـــر		در حـــد شــرعـیــش اما تـو بـگـیـــــــر
رفــت مـامــور از پــی زن بـــا دلــیــــل		گـرچه در ظـاهـر به سان زن ذلـــیــــل
دیـــــد زن را در خـــیـــابــــان صــفـــــا		رفــت پـیـشـش گـفـت او را خــواهـــرا
بـعـد ازایـن ها تـرک قـیـل و قــال کـــن		بــا خــدا هــر طور خـواهـی حـال کــن
سـوی هـیـچ آداب و تـرتـیـبـی مکوش		هر چه می خواهد دل تـنگـت بــپـوش